کپسول جینکوبیلوبا انرکس، این محصول ،کمک به مقابله با بیماری قلبی ، کمک به مقابله با بیماری سرطان ، کمک به افزایش حافظه و تمرکز و تقویت قوای شناختی در سالمندان را به همراه دارد.

در اینجا خواص و ویژگی‌ها، بهترین زمان مصرف و سایر کپسول جینکوبیلوبا انرکس را مشاهده می‌کنید:

خواص و ویژگی های کپسول جینکوبیلوبا انرکس:

• کمک به مقابله با بیماری آلزایمر
• کمک به مقابله با بیماری فراموشی (دمانس)
• کمک به مقابله با بیماری قلبی
• کمک به مقابله با بیماری سرطان
• کمک به افزایش حافظه و تمرکز و تقویت قوای شناختی در سالمندان
• افزایش گردش خون از راه گشاد کردن عروق خونی و کاهش چسبندگی پلاکت ها و کمک به درمان اختلالات گردش خون

موارد مصرف کپسول جینکوبیلوبا انرکس :

کمک به افزایش حافظه و بهبود عملکرد مغز

شرایط نگهداری کپسول جینکوبیلوبا انرکس :

در دمای اتاق و در جای خشک و تاریک نگهداری شود.

روش مصرف کپسول جینکوبیلوبا انرکس :

روزی ۱ کپسول همراه غذا یا طبق دستور پزشک

هشدار مصرف کپسول جینکوبیلوبا انرکس :

زنان باردار و شیرده حتماً قبل از مصرف با پزشک خود مشورت کنند.

توضیحات :

جینکوبیلوبا

جینکو درختی است برگ ریز که قدیمی ترین گونه‌ی گیاهی به جای مانده در جهان می‌باشد. بعضی، قدمت وجود آن را بیش از ۲۰۰ میلیون سال و بعضی منابع بیش تر از ۲۵۰ و حتی ۲۷۰ میلیون سال می‌دانند. این درخت ارتفاعی تا ۳۷ متر و قطری تا حدود یک متر را می‌تواند دارا باشد. عمر درخت گاهی تا هزار سال می‌رسد. برگ‌های این درخت بسیار ظریف و زیبا و به شکل بادبزن هستند. برگ جینکو دارای رنگ سبز نسبتاً روشن بوده و همین رنگ به درخت زیبایی خاصی می‌دهد.

این درخت دو پایه بوده، در پایه ی نر گل‌ها به صورت گل آذین سنبله و پایه ی ماده دارای میوه ای شبیه به گیلاس تولید می‌کند که ریشه ی آن در پاییز به روی درخت کامل شده و به زمین می‌افتد.

میوه‌ی جینکو دارای قسمت گوشتی آب دار با بوی بد بوده و دانه‌ای در وسط آن است. این دانه شبیه دانه‌ی بادام می‌باشد و در بعضی از مناطق آسیا به عنوان خوراکی به فروش می‌رسد. این درخت، بومی چین بوده و در ژاپن نیز گسترش دارد. کشت جینکو در سال‌های اخیر در مناطق مختلفی از جهان از جمله در ایران معمول گشته است. این درخت دارای رشد بسیار کند و آرامی می‌باشد.

تاریخچه:

با توجه به قدمت درخت که مربوط به بیش از ۲۰۰ میلیون سال پیش می‌باشد، آن را به نام فسیل زنده یاد می‌کنند و از آن جا که فسیل‌های به جا مانده از این درخت در نواحی جنوب شرقی چین و هندوچین پیدا شده است، احتمال رویشگاه اصلی آن در این نواحی به یقین مبدل شده است. به نظر می‌رسد که تمام جینکوهای موجود در آمریکای شمالی، اروپا و نقاط دیگر کره‌ی زمین در عصر یخبندان دوره‌ی اول از بین رفته و فقط در چین از این خطر نجات یافته‌اند. این گیاه در سال ۱۷۱۰ به وسیله ی اگلبرت کمپفر به اروپا برده شد و در سال ۱۷۷۱ توسط گیاه شناس مشهور، لینه مورد مطالعه و نام گذاری علمی شد.

جینکو در چین به نام پنجه اردک گفته می‌شود؛ چرا که شباهت زیادی به آن دارد. این گیاه از قدیم به عنوان یکی از گیاهان با اهمیت چین محسوب می‌شده و برای آن آثار تقویت کننده‌ی قلب و ریه قایل بوده‌اند. در اسناد باقی مانده از طب چین قدیم این گونه استنباط می‌شود که پودر برگ‌های آن را به منظور درمان آسم به طریقه ی استنشاقی استفاده می‌کرده اند. در دست نوشته‌های سانسکریت از اثرات عصاره‌ی این گیاه به عنوان اکسیر طولانی کننده عمر یاد شده است.