• بازسازی کننده عناصر سازنده مفاصل از جمله کارتیلاژ و پروتئوگلیکان ها
• دارای خاصیت ضد درد و ضد التهاب
• حفاظت از کارتیلاژ مفاصل در برابر آسیب های احتمالی در آینده

موارد مصرف استئو فلکس آر ایکس :

کمک به سلامتی غضروف و مفاصل

شرایط نگهداری استئو فلکس آر ایکس :

در جای خشک و خنک و دور از دسترس اطفال نگهداری شود.

روش مصرف استئو فلکس آر ایکس :

روزی ۱ تا ۲ عدد همراه غذا مصرف شود.

هشدار مصرف استئو فلکس آر ایکس :

افراد مبتلا به دیابت
در دوران بارداری و شیردهی قبل از مصرف با پزشک مشورت نمایید.

توضیحات :

گلوکزامین چیست؟

گلوکوزامین به راستی یکی از متداولترین داروها در جهان است. پزشکان و دامپزشکانی که عموما حداقل دارو را برای بیماران توصیه می نند؛ مکرراً گلوکوزامین را جهت درمان پوکی استخوان و ناراحتی مفاصل و برطرف کردن دردهای مفصلی تجویز می کنند.

در مقایسه گلوکوزامین با داروهای ضدالتهاب همچون ایبوپروفن، این دارو ضمن اینکه در برطرف کردن، دردهای مفصلی کارسازتر میباشد، دارای اثرات جانبی به مراتب کمتری می باشد.

گلوکزامین دارای ملکول پیچیده ای است که از سنتز ترکیب قند(گلوکز) و آمینو اسید (آمین) به وجود میآید و در شکلهای مختلفی وجود دارد. این ماده موجب تحریک بدن در رشد غضروف می شود. غضروفها در تمامی مفاصل بدن یافت می شود و برخلاف دیگر بافتهای بدن هیچ وقت به صورت مستقیم توسط خون تغذیه نمی شوند. به همین دلیل بایستی مواد مغذی خود را از طریق گردش مایعات داخل بدن تأمین نمایند. فشار وارده بر مفاصل باعث میشود که مایع داخل غضروف به سمت خارج بافت حرکت نماید و سپس همین مایع در شرایط خارج از مفصل مواد مغذی خود را جذب می نماید و هنگامی که فشار وارده از روی مفصل برداشته شد، دوباره این مایع داخل غضروف برمی گردد. و آن را با مواد غذائی کامل تغذیه می نماید.

گلوکزامین بطور طبیعی در بدن تولید می شود. مکمل غذایی گلوکوزامین نیز معمولا بصورت ترکیبی و غالباً در چین ساخته می شوند. این ترکیبات از پوسته‌ صدف‌ها یا در آزمایشگاه ساخته می‌ شود و به عنوان کمک‌کننده به ترمیم غضروف‌های مفاصل به فروش می‌ رسد.

گلوکزامین بصورت یکی از این سه ترکیب تهیه می شود؛ گلوکزامین سولفات، گلوکزامین هیدرو کلراید( نمک D-glucosamine نهایتاً توسط بدن به سولفات گلوکزامین تبدیل می شود) و اَستیل گلوکزامین اِن. طبق مطالعات انجام گرفته هر سه نوع فرم گلوکزامین موثر می باشد، اما گلوکزامین هیدروکلراید و گلوکزامین سولفات به مراتب از استیل گلوگزامین اِن موثر ترند.

معمولاً اثر دارو پس از گذشت ۴ الی ۸ هفته نمایان می شود، با این وجود گاهی اوقات ممکن است اثر دارو پس از هفته ها از زمان قطع گلوکزامین بروز کند. بدیهی است که تاثیر دارو بر روی بیماران مختلف، متفاوت است.

حیوانات مسن به لحاظ ابتلا به عوارضی همچون آرتروز و ناراحتیهای مفصلی بسیار مستعد بیماریهای مفاصل و دیسک می باشند. به مروز زمان و به تدریج غضروفها قدرت نگه داشتن مایعات را از دست میدهند ه همین موضوع دردهای مفصلی را به همراه می آورد.

مصرف روزانه گلوکزامین طبق تجویز موجب می شود که این مایعات سفتتر شده و خاصیت ژلاتینی به خود بگیرند و بنابراین غضروف بتواند مایع بیشتری را در میان خود نگه دارد. این خاصیت ضمن اینکه باعث افزایش دسترسی غضروف به مواد غذائی می شود، تحمل فشار بیشتر بر روی مفصل را نیزافزایش می دهد. بنابراین باعث کاهش اصطحلاک و کاهش درد اطراف مفصل می شود.